حوالی 14:30

چیشد که گم شدم؟

چطوری یادم رفت وبلاگ دارم؟

بعد یه سال امروز اومدم سراغت..

انگار که از یه خواب بیدار شده باشم..

سلام..

میخوام دوباره بنویسم..

نوشتن،

یه زمانی تنها راه نفس کشیدنم بود..

میخوام دوباره نفس بکشم

او دنیای کوچکی داشت که روزگاری دوستش داشت..

او یک شازده کوچولوی واقعی بود

ناگهان

در هیاهویی گم شد

و حتی مو دیگر نتوانست او را بیابد..

برگشتم که بنویسم...

 دیگه برای خودم بنویسم..

نه برای هیچکس..

بخاطر حماقتم خودمو سرزنش نمیکنم.

راستش

یکم قوی تر شدم..

هرچند ترجیح میدادم زندگی ای درکار نباشه

اما من هنوز زنده ام.

و دوباره مینویسم..

سلام.

نامه هجدهم

مو ..

دلم برایت تنگ شده..

اگر از روی دلتنگی امشب دومین سیگارم را امتحان کنم دعوایم نمیکنی؟

97.2.26

تصمیم دارم این مدتی که از برنامه ها و فضای مجازی دورم،

عکاسی و فیلمبرداری کنم..

دیوار اتاقمو نقاشی کنم..

روحمو قلقلک بدم انگار مرده!

ورزش کنم  توو دریا بدوعم

 اونقد گیتار بزنم که سیماش بره لای انگشتام!

یکم زندگی کنم..

مردم مگه نه؟

آره مردم چن وقته.

به کسی چه که من دیوونم؟

میخام دیوونه باشم.